समीर

হিন্দি

ব্যুৎপত্তি

সংস্কৃত समीर (সমীর) থেকে Learned ঋণকৃত .

উচ্চারণ

• আধ্বব^{(চাবি)}: /সə.মীরᵊ/, [সɐ.মীরᵊ]
• অন্ত্যমিল: -iːɾ

বিশেষ্য

समीर (সaমীরa) m (Urdu spelling سمیر)

1. breeze, gust

   সমার্থক শব্দ: वायु (ৱায়ু), हवा (হaৱা)

   (deprecated template usage) मृदु समीर ― মৃদু সaমীরa ― a gentle breeze

Declension

Declension of समीर (masc cons-stem)

	singular	plural
direct	समीर সaমীরa	समीर সaমীরa
oblique	समीर সaমীরa	समीरों সaমীরaো̃
vocative	समीर সaমীরa	समीरो সaমীরaো

নামবাচক বিশেষ্য

समीर (সaমীরa) m (Urdu spelling سمیر)

1. a পুরুষ মূলনাম, Sameer or Samir, from সংস্কৃত

Declension

Declension of समीर (masc cons-stem)

	singular	plural
direct	समीर সaমীরa	समीर সaমীরa
oblique	समीर সaমীরa	समीरों সaমীরaো̃
vocative	समीर সaমীরa	समीरो সaমীরaো

আরো পড়ুন

• McGregor, Ronald Stuart (1993) “समीर”, in The Oxford Hindi-English Dictionary‎^[১], London: Oxford University Press

সংস্কৃত

ব্যুৎপত্তি

From सम्- (সম্-, “together, whole”) + ईर (ঈর, “air, breeze, wind”).

উচ্চারণ

• আধ্বব^{(চাবি)}: /sɐ.miː.ɾɐ/
• আধ্বব^{(চাবি)}: /s̪ɐˈmiː.ɾɐ/

বিশেষ্য

समीर (সমীর) m

1. breeze, gust

   সমার্থক শব্দ: वायु (ৱায়ু), वात (ৱাত)

Declension

Masculine a-stem declension of समीर
Nom. sg.	समीरः (সমীরঃ)
Gen. sg.	समीरस्य (সমীরস্য)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	समीरः (সমীরঃ)	समीरौ (সমীরৌ)	समीराः (সমীরাঃ)
Vocative	समीर (সমীর)	समीरौ (সমীরৌ)	समीराः (সমীরাঃ)
Accusative	समीरम् (সমীরম্)	समीरौ (সমীরৌ)	समीरान् (সমীরান্)
Instrumental	समीरेन (সমীরেন)	समीराभ्याम् (সমীরাভ্যাম্)	समीरैः (সমীরৈঃ)
Dative	समीराय (সমীরায়)	समीराभ्याम् (সমীরাভ্যাম্)	समीरेभ्यः (সমীরেভ্যঃ)
Ablative	समीरात् (সমীরাত্)	समीराभ्याम् (সমীরাভ্যাম্)	समीरेभ्यः (সমীরেভ্যঃ)
Genitive	समीरस्य (সমীরস্য)	समीरयोः (সমীরয়োঃ)	समीरानाम् (সমীরানাম্)
Locative	समीरे (সমীরে)	समीरयोः (সমীরয়োঃ)	समीरेषु (সমীরেষু)