Tórður

ফ্যারো

ব্যুৎপত্তি

From Old Norse Þórðr, from Þórr (“Thor”) + friðr (“peace”).

উচ্চারণ

• আধ্বব^{(চাবি)}: /ˈtʰɔuːɹʊɹ/
• অন্ত্যমিল: -ɔuːɹʊɹ
• সমোচ্চারিত: Tórur

নামবাচক বিশেষ্য

Tórður m

1. a পুরুষ মূলনাম

Usage notes

Patronymics

• son of Tórður: Tórðarson
• daughter of Tórður: Tórðardóttir

Declension

	Singular
	Indefinite
Nominative	Tórður
Accusative	Tórð
Dative	Tórði
Genitive	Tórðar